Brasilia revisited

We wachten op de vlucht naar Manaus en lezen over de vreselijke aanslag in Parijs, ook hier breaking nieuws...ik zag gisteren de grote demonstraties in Parijs op tv, we kunnen zelfs de Franse TV5 ontvangen in ons hotel. Herinneringen aan de schok toen Theo van Gogh vermoord werd. Zeker vanuit dit werelddeel waar zoveel mensen zich 'mengen' is dit geloofs- fanatisme niet te bevatten. Maar het feit dat Het katholicisme hierr domineert is ook niet uit de lucht komen vallen...de Afrikaanse geloven en rituelen hebben een plaats veroverd en extra feestdagen toegevoegd aan de katholieke kalender.

Brasilia zagen we voor de tweede keer: dit architectonische hoogstandje van de stedenbouw - de stad in de vorm van een vliegtuig werd in 4 jaar tijd gebouwd 1956-1960 ( onze beide geboortejaren!) met als doel een nieuwe hoofdstad; symbool van het moderne Brazilië. Het land was daarna wel failliet en dat gaf de dictatuur van de militairen 20 jaar de macht...maar dit nu even terzijde. Architect Oscar Niemeyer ontwierp er de regeringsgebouwen en de kathedraal en het was een feest ze weer te zien. dankzij Valeria en Paulo die we ontmoetten in Peru en in Brasilia wonen, konden we gisteren ook naar het Congres en het ministerie van buitenlandse zaken met een tour van binnen bekijken, prachtig prachtig. Het is een stad die hard groeit in de nieuwe buitenwijken en waarvan de kern door Unesco beschermd wordt. Het voetbalstadion is voor de Worldcup aangepast en is als zoveel voorzieningen -zoals ook nu hier de luchthaven - gloednieuw.
We waren blij met de tour die we per auto konden maken met Valeria, Paulo en hun zoontje Victor, want de afstanden zijn niet ontworpen voor voetgangers en de temperatuur is boven de 35 graden in de middag. ..en dit alles levert prachtige plaatjes op.

We zien een veel rijker Brazilië dan 10 jaar geleden, veel meer auto's, lekker eten en koffie overal, veel meer vakantiegangers en toeristen ( vooral Brazilianen) en nog steeds leeft en winkelt rijk en arm ver van elkaar vandaan en zijn de straten in de avond leeg en onveilig, slapen er mensen in lege flats en op straat, halen arme mensen de vuilniscontainers leeg om het afval te scheiden en voedsel te zoeken. We missen de Braziliaanse muziek en zangers, het is veel meer Engelstalig wat we horen. Wat hetzelfde is gebleven is de vriendelijkheid die mensen hebben voor elkaar. Over de grote waterproblemen lezen we in de NRC. We douchen kort en 1 keer per dag.

Dagdag, we gaan aan boord...
Ron en Annet