Ron als barometer
Door: Ron
25 November 2014 | Peru, Cajamarca
Vanuit Cajamarca met de bus naar Leymebamba, 4 u 30 vertrokken, ijzig koud de eerste pas over, gelukkig met een dekentje. Na 2,5 uur, bijna het zakje moeten gebruiken , bleek dat het voor Annet het al te veel was geworden.
We wisselde van autobus en de volgende 5 uur volgde. Het was een geweldige ervaring om een canyon van 2 km diep in te dalen en weer omhoog zonder een vangrail en regelmatig met enkele cm ruimte van het ravijn.
Alles heel mooi, maar gelukkig konden we uitstappen in Leymebamba. Na het hotelletje gingen we direct naar de locale attractie van het dorp: het museum. In 1997 was door een Nederlandse bioloog een archeologische vondst gedaan waarmee hij eerst naar National Geografic was gegaan en vervolgens naar de Peruaanse overheid. Enkele honderden mummies in houten sarcofagen of in zakken waarop de contouren van een gezicht waren geborduurd. Ze lagen nu in een klimaatskamer. Men geloofde dat het karma na het overlijden voor enige tijd opstap ging om vervolgens weer terug te keren naar de overledene. Alle botjes, haren, tanden moesten dan wel aanwezig zijn. Het karma zou dan wel zorgen voor het vocht en alle onderdelen weer in elkaar zetten.
De volgende dag, gingen we met de taxi naar Kuelap. Een pre-inca nederzetting op 3000 meter. Na overleg zouden we een kortere route nemen ( voor de auto) waarna we, volgens de peruanen, nog een 30 minuten moesten lopen. Omhoog? Nee een klein beetje maar!
Daar gingen we. Een prachtige weg langs een snelstromende rivier. Vervolgens een afslag naar rechts en een net geopende nieuwe weg lag voor ons open. Geen asfalt wel veel stenen. Langzaam maar zeker kwamen we ... Bij het einde van de weg vlak voor een kleine nederzetting op 2700 meter. Door de prachtige natuur gingen we met de chauffeur omhoog. Hoewel steil ging het goed en we konden de vesting van Kuelap al in de verte zien. Terwijl Annet stug doorliep kreeg ik voor de laatste 50 meter stijging steeds meer problemen met lopen. Als een dronkaard worstelde ik, met vele rustmomenten, omhoog. Hoofdpijn, tintelingen om mijn mond, zwaarademend kwam ik na 1 uur naar boven. Het aanblik van de ingang van de nederzetting heb ik gezien, denk ik, maar na het zien van de trappen die daarna ook nog genomen moet worden, was me teveel. Uitgeput zakte ik ineen . 3000 meter en hoogteziekte! Kuelap een mooie stad, maar net iets te ver weg, of eigenlijk te hoog.
We wisselde van autobus en de volgende 5 uur volgde. Het was een geweldige ervaring om een canyon van 2 km diep in te dalen en weer omhoog zonder een vangrail en regelmatig met enkele cm ruimte van het ravijn.
Alles heel mooi, maar gelukkig konden we uitstappen in Leymebamba. Na het hotelletje gingen we direct naar de locale attractie van het dorp: het museum. In 1997 was door een Nederlandse bioloog een archeologische vondst gedaan waarmee hij eerst naar National Geografic was gegaan en vervolgens naar de Peruaanse overheid. Enkele honderden mummies in houten sarcofagen of in zakken waarop de contouren van een gezicht waren geborduurd. Ze lagen nu in een klimaatskamer. Men geloofde dat het karma na het overlijden voor enige tijd opstap ging om vervolgens weer terug te keren naar de overledene. Alle botjes, haren, tanden moesten dan wel aanwezig zijn. Het karma zou dan wel zorgen voor het vocht en alle onderdelen weer in elkaar zetten.
De volgende dag, gingen we met de taxi naar Kuelap. Een pre-inca nederzetting op 3000 meter. Na overleg zouden we een kortere route nemen ( voor de auto) waarna we, volgens de peruanen, nog een 30 minuten moesten lopen. Omhoog? Nee een klein beetje maar!
Daar gingen we. Een prachtige weg langs een snelstromende rivier. Vervolgens een afslag naar rechts en een net geopende nieuwe weg lag voor ons open. Geen asfalt wel veel stenen. Langzaam maar zeker kwamen we ... Bij het einde van de weg vlak voor een kleine nederzetting op 2700 meter. Door de prachtige natuur gingen we met de chauffeur omhoog. Hoewel steil ging het goed en we konden de vesting van Kuelap al in de verte zien. Terwijl Annet stug doorliep kreeg ik voor de laatste 50 meter stijging steeds meer problemen met lopen. Als een dronkaard worstelde ik, met vele rustmomenten, omhoog. Hoofdpijn, tintelingen om mijn mond, zwaarademend kwam ik na 1 uur naar boven. Het aanblik van de ingang van de nederzetting heb ik gezien, denk ik, maar na het zien van de trappen die daarna ook nog genomen moet worden, was me teveel. Uitgeput zakte ik ineen . 3000 meter en hoogteziekte! Kuelap een mooie stad, maar net iets te ver weg, of eigenlijk te hoog.
-
25 November 2014 - 14:27
Manja:
Ha reizigers!
ben weer bij, wel fijn te horen dat jullie telkens heelhuids aankomen, nou ja, ongeveer dan gezien bovenstaand bericht. Ook dat zul je wel overleven, en: het is een ervaring.
liefs, Manja -
26 November 2014 - 10:46
Marnix:
Annet, als je even op Ron tikt dan verspringt de barometer en met wat geluk naar een hogere luchtdruk (en dus mooier weer). Ik hoop dat Ron zijn inzinking snel te boven is en jullie door kunnen gaan met genieten van deze mooie reis. Veel plezier verder en kom gezond weer terug. Ultreia. -
26 November 2014 - 11:14
Nicoline:
Spannend! Hoe zat het ook al weer met Ron en steile trappen?
Maar ik zou wel even willen ruilen. Liefs Nicoline -
26 November 2014 - 18:07
Harry-Thila:
Maak het niet te spannend!annet buiten de bus trekt zo weer bij
En Ron z,n duizelingen kon ik zo meevoelen(denkend aan onze aankomst
In Quito met Mathijs lang geleden). Niet leuk, maar in Lima trek ken jullie weer bij!
Wat maak je veel mee!!wij eten boerenkool!
Geniet van Peruaanse recepten en nog meer verrassingen
Wij genieten mee! H.en Th. -
26 November 2014 - 20:05
Patricia:
hoi Ron en Annet,
Wat een mooi verslag weer. Dapper hoor om zo hoog te gaan. Ik realiseer me nu pas dat ik eigenlijk heel weinig weet van de Inca's. Terwijl het zo'n bijzondere en oude cultuur is. Duzzz geniet er maar van en schrijf maar veel in jullie reisdagboek.
groet,
Patricia -
27 November 2014 - 10:56
Lies:
Wat een ontberingen! En mooi daar. Hier ook en steeds warmer. Wij zijn al bijna aan het eind van onze reis, jammer genoeg. De laatste dagen gaan we naar een eilandje om helemaal uitgerust aan de terugreis te beginnen. Liefs, Lies en Nelline -
27 November 2014 - 22:29
Harry:
Ron,prachtig verslag je foto's verraden je positie op het randje ,vraag Annet hoe zij erin
slaagt een veilig uitzichtpunt te bereiken en ons vandaar lieve blikken te zendenDe winter nadert hier met voorzichtige treden .Lieve groet van Dries ,Thila en mij We blijven in je spoor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
